اگر تا به حال از اندیکاتورهای تکنیکال استفاده کرده باشید، حتما می‌دانید که تنظیماتی برای آنها وجود دارد که می‌تواند گیج‌کننده باشد.
رایج ترین سوالی که معامله گران در مورد اندیکاتورها دارند این است که از چه تنظیمات و پارامترهایی بهتر است استفاده کنند.
در این مطلب به اصولی که باید در هنگام انتخاب اندیکاتورها و تنظیمات آنها باید به یاد داشته باشید، می‌پردازیم.
قبل از اینکه در مورد تنظیمات اندیکاتور تصمیم بگیرید، باید نوع اندیکاتور و کاری که برای شما انجام می‌دهند را بدانید.
تمام اندیکاتورها به چند دسته تقسیم می‌شوند. اندیکاتورهای اندازه حرکت مانند اسیلاتور Awesome یا MACD به پیدا کردن حرکات قیمتی سریع کمک می‌کنند و ممکن است از یک تغییر جهت احتمالی خبر دهند.
اندیکاتورهای ترند به نمایش دادن جهت ترند کمک می‌کنند و نویز مربوط به قیمت نماد معاملاتی را از بین می‌برند. مشهورترین اندیکاتورها از این نوع، میانگین متحرک ها، KDJ و Ichimoku هستند.
از طرفی دیگر اندیکاتورهای نوسان به دنبال اندازه گیری سرعت تغییرات قیمتی هستند.
یکی از راه های به کارگیری اندیکاتورها، استفاده از تنظیمات پیش‌فرض آنها است. در واقع بسیاری از استراتژی های معاملاتی بر اساس تنظیمات پیش‌فرض اندیکاتورها هستند.
این مهم است که بدانید استفاده از تنظیمات پیش فرض معاملاتی باعث نمی‌شود اندیکاتور فایده‌ی کمتری داشته باشد یا دقت آن کمتر باشد.
اگر نمی‌دانید از چه تنظیماتی استفاده کنید، می‌توان از همان تنظیمات پیش‌فرض استفاده کرد و اندیکاتور همانطوری که برنامه ریزی شده است عمل خواهد کرد.
یکی از اصول مقدماتی نحوه‌ی عملکرد اندیکاتورها این است که با کاهش دوره‌ی اندیکاتور، شما در واقع در حال افزایش حساسیت به تغییرات قیمتی هستید.
از طرفی دیگر با افزایش دوره، حساسیت آن را کاهش می‌دهید و باعث می‌شوید نوسان های قیمتی کوچک‌تر در آن دیده نشود.
معامله گران کوتاه مدت اغلب به دنبال سیگنال های بیشتر و سریعتری هستند و تمایل دارند اندیکاتور حساسیت بیشتری داشته باشد.
با این حال این کار می‌تواند باعث بروز سیگنال های اشتباه بیشتری شود و نیازمند تایید سیگنال ها توسط ابزار دیگر را داشته باشد.
این در حالی است که معامله گران بلندمدت اغلب به دنبال سیگنال های کمتر اما قدرتمندتری هستند و بدین ترتیب اندیکاتورها به گونه‌ای تنظیم می‌کنند که تنها به تغییرات بزرگ واکنش نشان دهد.
