معامله گران بسیاری از انرژی خود را به تشخیص نقطه مناسب برای ورود به معامله اختصاص می‌دهند.
با اینکه این مهم است اما نهایتا چیزی که مشخص می‌کند معامله شما چقدر موفقیت‌آمیز بوده است، نقطه‌ای است که برای خروج از معامله انتخاب می‌کند.
در این مطلب به سه استراتژی مهمی که می‌توانید برای خروج از معامله در نظر بگیرید، می‌پردازیم:
یکی از بهترین راه‌های جدا کردن احساسات از تصمیم گیری های معاملاتی، تنظیم اهداف حد و توقف در هنگام ورود به معامله است.
قبل از ورود به معامله، معامله گران باید میزان ریسک را اندازه‌گیری کنند و بر اساس آن یک دستور حد یا توقف ضرر و همینطور یک هدف سودآوری یا نقطه کسب سود تنظیم کنن.
اگر معامله گران در تحلیل خود اشتباه کرده باشند، معامله به طور اتوماتیک و در یک سطح قابل قبول از ریسک و ضرر بسته می‌شود.
از طرف دیگر اگر معامله گران درست پیش‌بینی کرده باشند و قیمت به هدف موردنظرشان برسد، کسب سود انجام شده و معامله به طور اتوماتیک بسته می‌شود.
اکثر معامله گران می‌دانند که میانگین متحرک ها می‌توانند ابزاری موثر برای فیلتر و شناسایی جهت حرکت ترند برای یک جفت ارز، باشند.
به زبان ساده معامله گران در هنگامی که قیمت بالاتر از یک میانگین متحرک است به دنبال فرصت‌های خرید و زمانی که قیمت پایین‌تر است به دنبال فرصت‌های فروش هستند.
با این حال همینطور می‌تواند یک میانگین متحرک را به عنوان یک توقف ضرر دنباله دار در نظر گرفت.
اگر یک میانگین متحرک به بالاتر از قیمت عبور کند، پس ترند در حال تغییر جهت است. معامله گران مبتنی بر ترند در این شرایط به بستن معاملات خود می‌پردازند.
به همین دلیل است که تنظیم توقف ضرر خود بر اساس یک میانگین متحرک می‌تواند برایتان کاربردی باشد.
این استراتژی به استفاده از اندیکاتور محدوده واقعی میانگین (ATR) مربوط می‌شود. در واقع ATR برای اندازه‌گیری نوسان طراحی شده است.
در قیمت یک جفت ارز، هر چقدر ATR بالاتر باشد، توقف ضرری که تنظیم می‌کنید باید وسیع‌تر باشد. چون تنظیم یک توقف ضرر نزدیک در یک بازار نوسانی می‌تواند باعث بسته شدن زودهنگام معامله شود.
از طرف دیگر، تنظیم توقف ضرر بیش از حد وسیع در یک بازار معاملاتی کم نوسان، در واقع قبول کردن ریسک اضافی و بیش از حد محسوب می‌شود.
