قراردادهای آتی (Futures) و آپشن ها هر دو ابزار مشتقه‌ای هستند که ارزش آنها از نماد معاملاتی مربوط به آنها نشات می‌گیرد.
هر دوی آنها دارای مزیت‌ها و معایبی نسبت به یکدیگر هستند. یکی از مزیت های آپشن ها واضح است. قراردادهای آپشن به خریدار خود اختیار فروش نماد معاملاتی را می‌دهد و خریدار مجبور به این کار نیست.
این به معنای آن است که ریسک مربوط به خریدن آپشن به مبلغی که برای خرید آن پرداخته‌اید محدود می‌شود.
اما قراردادهای آتی نیز دارای مزایای قابل توجهی نسبت به آپشن‌ها هستند. یک قرارداد آتی در واقع توافق نامه‌ای الزام آور بین خریدار و فروشنده برای خرید یا فروش نماد معاملاتی در یک قیمت و تاریخ مشخص است.
قراردادهای آتی ممکن است بهترین راه برای معامله سهام نباشند اما برای معامله کالاها، ارزها و شاخص‌ها، راهی عالی هستند.
ویژگی های استاندارد شده آنها و سطح بالای اهرم یا لوریج مربوط به Futureها باعث می‌شود این انتخاب مناسبی برای سرمایه گذارانی باشد که تحمل ریسک بالایی دارند.
مارجین موردنیاز برای قراردادهای آتی ارزی و کالاهای قابل توجه، شناخته شده است زیرا این موارد برای سالها دچار تغییر چندانی نشده‌اند.
مارجین موردنیاز ممکن است به طور موقتی در زمانی که نماد در حال نوسان قیمتی است، افزایش پیدا کند اما در اکثر مواقع این مبلغ در طول سالها ثابت می‌ماند.
این یعنی یک معامله گر در واقع قبل از شروع به معامله می‌داند چه مقدار از سرمایه‌اش در معرض ریسک است.
این یک مزیت قابل توجه برای قراردادهای آتی در مقابل آپشن ها است. ارزش آپشن‌ها در طول زمان و با نزدیک شدن به تاریخ انقضا کاهش پیدا می‌کند.
به همین دلیل یک معامله گر آپشن باید توجه به خصوصی به گذر زمان داشته باشد زیرا این می‌تواند به طور قابل توجهی باعث ضرر و از بین رفتن سودآوری ها شود.
اکثر بازارهای قراردادهای آتی بسیار عمیق و نقدینه هستند مخصوصا در بازارهای مربوط به کالاها، ارزها و شاخص های رایج و شناخته شده.
این باعث می‌شود اسپرد Bid و Ask به حداقل برسد و این اطمینان را به معامله گر می‌دهد که به راحتی می‌تواند به معامله وارد شده و از آن خارج شود.
