باندهای بولینگر (Bollinger Bands) توسط معامله گران تکنیکال در تمام بازارهای مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در این مطلب به معرفی باندهای بولینگر می‌پردازیم و از مزایای آن و کمک به معامله گران در تحلیل تکنیکال سخن می‌گوییم.
باندهای بولینگر در واقع یک اندیکاتور تحلیل تکنیکال چندکاره است که به طور رایجی توسط معامله گران استفاده می‌شود.
آقای جان بولینگر این اندیکاتور را به عنوان راه‌حلی برای پیدا کردن حداقل‌ها و حداکثرهای نسبی در بازارهای پویا، توسعه داد. این اندیکاتور از یک باند بالا، یک باند پایین و همینطور یک خط میانگین متحرک تشکیل شده است.
دو باند معاملاتی با فاصله دو انحراف معیار (Standard Deviation) بالا و پایین‌تر از میانگین متحرک (معمولا با دوره 20) قرار می‌گیرند.
با استفاده از دو انحراف معیار تخمین زده می‌شود که 95 درصد از اطلاعات قیمتی در محدوده دو باند قرار خواهد گرفت.
به عنوان یک قانون، قیمت زمانی که به باند بالایی می‌رسد وضعیت نماد در حالت اشباع از خرید و زمانی که قیمت به باند پایین می‌رسد، وضعیت در حالت اشباع از فروش است.
با توجه به اینکه قیمت بین باندهای بالا و پایین نوسان پیدا می‌کند، باندهای بولینگر در واقع به یک ابزار عالی برای اندازه‌گیری نوسان تبدیل می‌شود.
زمانی که باندها به هم نزدیک می‌شوند، نوسان کمتری در بازار وجود دارد. این یک فرصت عالی برای به کارگیری یک استراتژی مبتنی بر محدوده است.
از طرف دیگر وقتی باندها از هم دور می‌شوند، بازار نوسان بالاتری پیدا می‌کند. در این مواقع، معامله گران می‌توانند یک استراتژی مبتنی بر ترند یا شکست قیمتی، به کار بگیرند.
تکنیک های مختلفی برای استفاده از باندهای بولینگر در بازار وجود دارد. محبوب ترین این تکنیک های دو مورد زیر هستند:
1 – استفاده از ترندهای بازار: معامله گران می‌توانند با استفاده از باندها به عنوان معیار اندازه‌گیری سطح حمایت و مقاومت، سیگنال های ورود به معامله شناسایی کنند.
2 – استراتژی Bollinger Squeeze: اعمال کردن نشانه های نوسان باندها.
